Dine Karşı Tepki:
Rönans hareketi, başladıktan kısa bir süre sonra Orta çağ dini olan Hrisyanlıkla tam bir çelişkiye düştü. Ve sadece Avrupu'ya değil, bütün dünyaya felaket getirici - olduğu tecrübe olunan- bir şekilde son buldu.
İlk zamanların Hristiyan bilge ve alimleri, inançlarının bütün yapısını , yani; İncildeki tabiat tasvirini, mantık ve "insan" olgusunu Yunan felsefesi ve biliminden ilham alarak oluşturmuşlardır. Onlar, bu temellerden birinin en hafif bir sarsıntıya uğraması halinde bütün üst yapının gürültüyle yıkılacağını ve bununla dini de son bulacağını biliyorlardı. Bu sebepten, Yunan felsefesi ve bilimin yerleşmiş noktalarını konu edinecek bir araştırma ya da eleştiriye tahammülleri yoktu. Yerleşik düşünceye aykırı bir mesajı olan veya skolastik düşünce şekillerini yeniden gözden geçirmelerini lzumlu kılan bir felsefî düşünceyi dinlemeye de hazır değillerdi. Dahası İncil'e dayanan ve bilginlerce de kabul edilen insan ve tabiat teorisinin herhangi bir konu yada bölümünün yanlışlığını ispatlayan bir bilimsel araştırmayada izin vermezlerdi. Böyle herhangi bir şeyi dine ve dine dayanan bütün kültürel, politik ve ekonomik sisteme karşı direkt bir tehdit kabul ediyorlardı.
Diğer tarafta, ilimde diriiş (Rönesans) hareketinin etkisinde olup eleşti, araştırma ve keşif işini yapan kimselerse, bütün inanç sisteminin ve dini öğretinindayandığı felsefe ve bilimin zayıflığını her fırsatta belirtiyorlardı. Fakat onlar bu yönde yol alırken, politik vedini güçlerce desteklenen din adamları zor kullanarak onları durdurmaya çalıştıklar. O zamanın yerleşik torilerine aykırı olan ve ancak şimdi açık bir şekilde yanlışlığı anlaşılan pek çok şeyi, gözleri olanların görmemesi mümkün değildi. Fakat Kilise yerleşik şeyleri yeniden özden geçirmek yerine, yeni bir bakış açısıyla bakan gözleri kör etmeye çalışıyordu. Çeşitli inançların bünyesinde, son ve mantıkî olarak kabul edilen pek çok kuramdaki sakatlığı, hassas beyinler sezebiliyorlardı. Fakat Kilise bu teorileri yeniden değerlendirmek yerine, yeni şeyler ortaya çıkaran beyinlerin ezilmesi gerektiğini sözlüyordu.
Bu çatışmanın doğurduğu ilk sonuç, dineve Rönesansı olduğundan başka gösteren din taraftarlarına karşı mutlak bir tepki ve hoşgörüsüzlük oldu. Din adamları tarafından yapılan zulum arttıkça bu inatlaşma da arttı ve inatlaşma sadece Hristiyanlık dini ve Kiisesine karşı bir hareket olmakla sınırlı kalmadı. Bütün dinleri kendisine hedef edindi. Yeni öğreti ve yeni medeniyetin bayraktarları, dinin özünü bir hatekârlık saydılar. dini, akl3i bir muhakemeye dayanmaya ehliyetsiz buldular. Ve din öğretilerinin mantıki tartışmalara değil; kör hurafelere dayandığını, aldatıcılığı ortaya çıkmasın diye bilimin gelişen ışığından ürktüğünü düşündüler.
( Gelin Bu Dünya'yı Değiştirelim - MEVDUDİ s.12-14)
Ptsi Mayıs 26, 2008 1:54 pm